Ik wou dat ik over me penis gepraat had.

Al was het met me buurman bij wijze van spreken. 

.. ze kregen alleen de staaf ik durfte hem niet slap te laten zien.

"Altijd stijf"

Ja. Ik was er goed mee.

Maar, ik weet niet hoe het voelt als er mee gespeeld word...

Ik vind het een beladen onderwerp; ik voel schaamte en misschien zelfs een beetje schuld, omdat de vrouwen mijn onzekerheid niet afwisten. Ik durfte ze niet in vertrouwen te nemen. Ik dacht geen eens het te vertellen want ik voelde me niet goed genoeg. 

De basis van mijn onzekerheid was mijn vader dat zich bekommerde om mijn rode haren. Ik waakte en behoeden hem hiervoor, ik snapte het. 

Het moet vreemd zijn als een man van een vrouw met rood haar dat de kind rood haar krijgt. 

Ik snap zijn zeul want het is een pijnlijk process.. het opgroeien en eruit gepakt te worden. Ik wilde geen last zijn en begon mezelf te maskeren en anders voor te doen.

Terwijl de kers op de taart; mijn vaders troef voor zijn liefde recht op m'n hoofd was. 

Ik vond papa een leuke man en vond mijn genoegen in zijn buurt. & ik ben afhankelijk van hem geworden doordat ik zo onzeker was. 

Het is niet dat ik geen mening of oordeel geeneens aankon; maar meer de subtiele hints en non-verbale keuzes en hints dat mensen maakte in mijn buurt. Alsof ik een monster was. Ik ben geboren, anders als andere; een mens, meer dier; als God.

Ik denk dat er meer achter me geboorte zit. 

Ik geloof dat er meer is dat mijn ouders bij elkaar dreef om mij te scheppen en creëeren. De originele oorspronkelijke mensen; meesters van mijn bestaan is denk ik om een hoger doel te dienen. 

Ik hield van me vader. 

Ik was zijn kind en ik voelde me veilig. Ik was in goeie doen.

Ik moest uitelkaar gerukt worden en gek gemaakt, om deze macht te dienen. 

Ik denk dat ik nooit zijn honger kan stoppen. 

Ik moet veel verdragen, dat, vanaf mijn geboorte. 

Een kind geboren uit haat. 

Iemand zonder eigen inbreng, geen gevoel en geen inzage in mensen.

Gevoelens.. delete & eindigen.