Een mening hoeft geen oordeel te zijn; of feitelijk gebaseerd op waarheden, de werkelijkheid, omdat het de basis van sociaal berust, samen met elkaar over dingen, onderwerpen te praten en je gevoel te uiten is. Het is gebonden aan het individu, de persoon-anzich. Maar tevens aan jou, omdat het in verband staat met elkaar. Dat meningen persoonlijk zijn, betekend niet dat je ze voor jezelf houd. Het punt is dat de basis bij jou ligt. Als je er wel voor kiest deze te delen. (remix) ligt de verantwoording in jouw handen. Het kan gevaarlijk zijn, want je kan iemand enorm triggeren als je gelijk of ongelijk hebt(dat hangt van de persoon af). Je hoeft je niet anders voor te doen, je bent goed zoals je bent. Het is niet jouw mening(van hem/haar of hùn), het is niet wat jij bent. Dit weet je, de bal ligt altijd bij jezelf, zoals je bent, kan je gebruiken om jezelf en de ander beter te leren kennen zowel van buiten als binnen. 

Gekwetst worden, is vrij makkelijk bij het uiten van je mening, vooral hoe je dit overbrengt is cruciaal. Het netjes, gemanierd en beleefd doen is vrijwel in zekere zin, noodzaak, vooral als je elkaar leert kennen in het begin. Expres iemand beledigen is tevens een mening, echter dit aanhouden dat het de mening van een ander is en niet per se waar hoeft te zijn kan zijn omdat hij zich stoer voelt en komt niet hard aan, hoe sterker je je ontwikkelt, hoe beter je hier tegen gewapend bent. Het ergste wat men kan denken is dat de beledigde persoon( of geholpen als het als een kleding tip gezien wordt haha) kan denken is ''Oh nee, wat zullen andere van me broek vinden, de bal ligt altijd bij jezelf'' De meest normale reactie, denk ik; hierop is gewoon, met de meest vertrouwde personen te praten en je ervaring te vertellen ''is dit waar of niet''. Je ervaring met de beledigende opmerking, kritiek uit de mening van een ander bevestigen kan zorgen dat je het ombuigt naar een tip or loved.

Tevens om primitieve hierarchische ''autoritaire'' rollen te vervullen in groepen om elkaar sociaal te uiten kan je door te praten en vertellen elkaar beter leren kennen, meestal als je naar school gaat als je oud genoeg bent begint de rel al, iedereen wilt winnen of gewoon normaal doen. Iedereen van kinds af aan, moet vechten voor een plekje, zowel thuis bij je familie, als op school met je klasgenoten. Het is een constante strijd van groeien en krimpen, vallen en opstaan. De basis en hechting vanuit je ouderlijk huis, vormt meestal al vanaf je 3e jaar hoe je je uit en indentificeert met andere dat je later in je leven gaat groeien. ''Soort, zoekt soort''. Meestal rond deze leeftijd begint het; hechten op een veilige of onveilige manier. 

Het is belangrijk stapje voor stapje jezelf als een klei, of diamant dat geslepen moet worden te zien, echter na je puberteit en je adoscelentie is dit wel klaar, want je bent in beweging, je brein is pas volgroeid op je 23e, je bent op je top van je leven op je 27/28e. Dit heet, je prime. Ja, dan ben je Optimus Prime.

Je moet privacy en groepen, gescheiden houden, ik bedoel; in je eentje, voor zover je constructief aan je eigen zelfbeeld en eigenwaarde te werken. Je zou kunnen voorbereiden of plannen wat je gaat zeggen wanneer je met je groep afspreekt en weer eens sociaal gaat doen. Dat is een keuze maken om jezelf in goed dag licht te zetten het voorbereiden van wat je gaat zeggen kan een handige tip zijn of vaste onderwerpen aan te houden waar je op terug valt als je iets moet zeggen. Achter af een conclusie trekken en jezelf beoordelen mits je gevoel en vertrouwen, geloof en in en uit verwerken en interpeteren wat je achteraf gezien, dus, vond van wat je over had gepraat, reacties. Leuk of niet leuk? Makkelijk of moeilijk?

Hoe jonger je bent, des te jonger de groep mits klasgenoten en vrienden, behalve bij je ouders want je ouders willen het beste voor je en met je. Bij je ouders kun je uiten wat je doet bij je groep (klasgenoten) dit is essentieel, de meeste ouders willen helpen en doen er alles aan om je te ondersteunen in de keuzes dat je maakt in de zoektocht, kinderen kunnen behoorlijk hard kunnen zijn, ze oordelen en als je even niet oplet; gaan ze je pesten, tot je er dood bij neervalt. (Dit heb ik moge ervaren, helaas) het groffe ervan (ruig,wild) staat op het kopje ''Wie ben ik?''

Zwaktonen, in de groep, kan je positie en eigenwaarde, zelfbeeld enorm aantasten. Het milieu dat de kinderen voor je bouwen is levensgevaarlijk en kan leiden tot geweld. Ik vind het te belangrijk, echter, dit stuk wat ik boven met voorbereiden en plannen zei; ik kwam er al typend op, maar ik heb dat (geheimpje) nooit gedaan. Ik wenste dat ik dat wel deed en ik me op deze manier mijn reputatie in mijn vriendengroep had gemaakt, zoals zei deden. De waarheid is dat ik me altijd een buitenbeentje heb gevoeld. Ik herhaal; bereid je voor, vooral als je jong bent en een mooi karakter te bouwen voor jezelf. 

Een mening is gevoelsmatig al snel een oordeel, dat hoeft niet zo te zijn. Het is heel belangrijk deze gescheiden te houden als tip kan je als je je oordeel wilt uiten of bevestigen(Vind je deze broek leuk? Ben ik dik in deze jurk?), dat durft en je de lef ervoor toont naar mijn mening is jezelf kwetsbaar opstellen juist een kracht. We zouden er goed aan doen om dingen dat je opvallen en ervaart uit te spreken, met in het achterhoofd het idee dat je diegene kan beledigen, daarom raad ik aan dat je dit op sociale normen en waarde beleefd doet. Als mensen hun mening hetzelfde is of varieert kun je zien waar de fricties zitten van je eigen persoonlijke gedrag we worden gelijk geboren maar we zijn niet hetzelfde. Eerlijk zijn, vind ik heel belangrijk. Want als iemand vraagt om je mening, maar hoe je dit zelf doet, is aan jouw. 

Het is niet onze plek om te oordelen over andere. Een mening hebben is prima; maar, deze uiten aan de persoon van dien is cruciaal mensen praten en verzinnen soms allemaal rare, neppe dingen. Dan ben je systematisch iemand aan het uitbannen. Anders ben je gewoon bang en aan het zwart maken doormiddel van roddelen, echter is het natuurlijke selectie. Bij menig mens, vooral narcisten is deze vorm van selectie speelgoed om te lachen en kicken met elkaar. Hier is roddelen niet voor bedoelt, het is een hele serieuze, kwalijke zaak om te praten over iemand in je eigen groep. Of andere. toch?

''Zorgen, zorgen'' Mensen benaderen en je zorgen uiten, kan raar voelen, deze manier van zijn met mijn ex-vrienden in mijn drugsperiode is nog gebeurd, ook. Me vader en Merijn waren er, deze 2 mensen zijn enorm belangrijk geweest in mijn leven. Meningen vanuit het vat; zorgen, zijn de meest cruciale en kostbaarste dat we elkaar kunnen geven. Maar, soms, is de band zo dicht en belangrijk dat je vind dat je je MOET uiten, dit is wat hun mij geleerd hebben. Hier is waar ik de streep trek tussen oordelen en meningen. Mijn vader en Merijn waren er als de kippen bij dat ik psychotisch werd, voor het, eerst openbaarlijk na mijn vreselijk walgelijke drugs leven. 

Geef elkaar de kans om samen over elkaars, persoonlijkheid karakter, houding, instelling te praten. Dit zou de wereld een stuk mooier maken. Neem tijd en ruimte, voedt je lichaam en geest. Elkaar motiveren en inspireren, corrigeren (filosofisch, ironisch) en gezonde gewoontes, consistent en aspecten van elkaar erkennen. Samen staan we sterk, wij zijn mensen, wij leven in onze lieve aarde, in- op- boven of onder. 

Gezonde contacten en veilige, vertrouwde, vrije en vredige banden maken ons allemaal mooier. Plant een boom, word leermeester van freelance social works, Ghetto psycholoog. Waarom niet? Omdat, dat kan. 

Iedereen draagt een soort stigma met zich mee. Je geheimpjes vanuit je onzekere kant blootstellen kan gevaarlijk zijn. Het kan, daarom kies je ervoor het bij de juiste persoon aan te geven en over praten. Je gevoel weet het antwoord meestal, wel.. Een knagend gevoel dat er iets fout/goed is is meestal de waarheid, dus kies als je echt geholpen wilt worden, de juiste persoon alhoewel dat voor sommige heel moeilijk kan zijn (zoals ik, ik ben al mijn vrienden verloren). Door het bespreekbaar te maken, kan je; er achter komen dat het eigenlijk geen eens zo ''erg'' is. Het uitspreken kan ook behoorlijk ontladend voelen. 

Vaak is er geen reëel gevaar behalve dat wat jij ervan denkt. Diegene dat je het aan uit, kan zomaar gemeenschap vinden dan klikt het. Mensen zijnn er niet om elkaar te beledigen, kwetsen, pesten of wat dan ook. Het leven als mens is gemaakt, om gewoon te genieten.. Vriendschap, gezond, gelukkig allemaal mooie woorden, nu nog zorgen dat je er betekenis aan geeft..!

Iedereen heeft stigma, een rugzakje; vooruitgang en gelijkheid onderling en met elkaar is belangrijk. De verschillen en zelfde karaktereigenschappen zijn: "mooi". Iedereen heeft andere dromen en doelen en dat is leuk, want als we allemaal hetzelfde zouden zijn; word het erg saai..