Ode

1. Hoogmoed of lof?

Dus.. ik was kapot.. psychisch op.. door alles wat het leven te bieden had.

Maar naast het feit dat ik gered ben door het Universum.. was het geen blijk van eerbied, maar een hartelijke boodschap met een knip oog.. de boodschap zoals ik deze net gedacht had; was niet zo zeer eentje dat ik persoonlijk wil opvatten als teken van een beloning of kick van eigendunk.. het was niet, omdat ik er boven uit spatte.. of omdat ik een imago met aanzien had waardoor ik dat verdiende.. ofzo.. maar eentje van compassie, liefde en "eerbied" jegens mij. omdat het kan. Niet om wat ik was, wie ik ben maar, omdat ik er ben.. en omdat het "kon?".. een leven redden.. een teken van barmhartigheid en genegenheid.. ik, de rat van Zaandam, gered door het Universum. 

Ik ben verheugd en spijtig dit mijn lotsbestemming gemaakt te hebben. Ik had anders mijn kansen, mogelijkheden en oplossingen moeten maken. Ik had last van hoogmoed en waar- makende gedachten dat tever gingen. Nu is feitelijk dat ze niet per se kwamen om mij tot hen te nemen, omdat ik zo een grandioos karakter had.. maar omdat ze er zijn, zijn om te helpen, redden en kunnen waarnodig, hen zinnen zetten om hun zelf voor complete aan een ander dat hen nooit gekend heeft in te zetten. Ze zijn er, ze komen als je het nodig hebt en je bent niet alleen! Ode aan het Universum!! 

Ode aan Moeder Aarde!

Het leven lacht ons weer tegemoet..