Negatief naar positief; de kracht van optimisme.

Ik zal bij mezelf beginnen; de kracht van positief en optimistisch leven, is een weg; dat je bestaan in geuren en kleuren kan invullen.

Iedere gebeurtenis heeft wel iets positiefs, deze leren erkennen en beleven tot in de ziel is een kracht dat maar weinig mensen kunnen uiten en laat staat; beïnvloeden. (met de andere persoon in gedachten)

Positief zijn, ansicht is alleen maar waardevol als er negativiteit aan vast hangt; zonder, negativiteit, geen positiviteit. Dat is dus optimisme..

Ik weet dat ik wel, gedurende lang, sinds mijn schizofrenie dat ik een positieve jonge man en optimistisch ingesteld was, door eigen toe doen

Wij kunnen echter, beter gewoon de regie in eigen hand houden. We are the masters.’’

Echter dit heb ik niet bewust bij mezelf gedaan maar ik vond het een waardevol bestaan waar ik tevens dus ook, waarde aan ontleende uit mezelf. Omdat ik dat wilde.

Kijk, wij mensen; tegenwoordig, zijn zo veilig, vermaakt en gezond/gelukkig dat externe factoren onze wereld maakt en schaad, bind of ontbind. Wij voelen geen ‘’drang’’ dat je als bang-zijn of een andere emotie kan noemen. Er is geen reëel gevaar, dus onze hersenen zijn NOG niet geprogrammeerd tot deze de huidige nieuwewereld ivb met technologie en generatie kloven. 

Ik denk ook daarmee gezegd te hebben dat ‘’dit positieve leven’’, ons opgedrongen word als een vis in het water. Wij hebben genoegen, voldaan bestaan en iedereen is lief, aardig. We hebben onze pret pet, regelmatig op. (teveel voor eigen bestwil)

Ik weet echter niet, of dit zal blijven. Ik had een gedachte; dat ik dit typ, net en dat houd in dat misschien, omdat wij deze technologische revolutie en generatie kloof dusdanig makkelijk en vertrouwd kunnen beleven, dat onze ouders, voorouders minder (zo) ‘’Goed’’ hadden. De evolutie van deze termen is echter volop aan het ontwikkelen. Daarmee gezegd te hebben vind ik het belangrijk deze tijd van ontwikkeling op zo gezond mogelijke manier te laten volhouden. 

Ik bedoel; het verschil tussen mensen als ik, nieuwetijdskinderen en onze opa en oma en verder.. is gewoon ongekend, asociaal groot. De hersenen zijn niet geprogrammeerd erop en daarmee denk ik; dat wij opgedrongen, dwangmatig; postief, makkelijk, high en blij leven.. Maar verder over op positiviteit, zoals ik boven noem klinkt het mee als een aandoening dan als een ‘’leuk, fijn’’ bestaan. Het is echter, dat wat blijft.. is de waarde en betekenis dat je JA.. er zelf aan vast hangt. Hierin komt eigen verantwoording kijken.. Een gelukkig en gezond leven begint bij je huis en je familie liefde geven.